Belgian Blues Challenge (Finale) #11 i.s.m. Belgian Blues Federation & Zik Zak Ittre Zik-Zak Ittre (05-10-2024) reporter & photo credits: Freddie info bands: The Dibs - The Mosemænd Blues Band - PD Martin - Gutbucket - Wind Cries The Blues info bands: Deman Rogue - Mark Rogers Band - Lightnin' Bug info organisatie: Belgian Blues Federation - Zik Zak Ittre © Rootsville 2024

Tijdens de periode van 'Les Feuilles Mortes' komt ook de 'Belgian Blues Challenge' weer het hoofd boven water te steken, ditmaal onder de vleugels van 'The Belgian Blues Federation'. Met voorbije edities die georganiseerd werden door respectievelijk 'Gevarenwinkel', 'Goezot' en 'Hookrock' ligt de organisatie dit jaar in de handen van Annick Botson en haar 'Zik-Zak' team in Ittre, en zo bevinden we ons in Waals-Brabant.

De finale anno 2024 bestaat uit acht finalisten waarbij hun muziek wel uit zeer diverse hoeken van onze geliefkoosde blues lijkt te komen. Vorig jaar was de finalist 'Thomas Frank Hopper' en samen met een delegatie uit Wallonië en Brussel volgden ook wij hem toen richting de finale van de 'European Blues Challenge' in het Portugese 'Braga'. Dit jaar mag de winnaar zich opmaken voor een trip naar het Kroatische Split waar deze 'EBC' voor de 13de keer zal plaatsvinden tussen 3 en 5 april 2025. Verdere info moeten we u helaas nog onthouden en net als de voorbije edities wordt het voor de geïnteresseerden misschien nog wel wachten tot 2025. Vanaf dit jaar bestaat er ook de mogelijkheid om als winnaars van 2024 nog een reisje te plannen richting de 'International Blues Challenge' in het Amerikaanse Memphis in januari 2026. De 'MC' voor de avond is ... en de loting van aantreden werd vooraf bepaald. Als 'MC' vanavond is er Mr. Alain die ook hier in de 'Zik-Zak' thuis is. Billingue? het is van moeten vanavond maar Alain deed dat goed...

Als opener zijn het 'The Dibs' die de debatten mogen openen. Het betreft hier een collectief bestaand uit Belgische en Nederlandse muzikanten. Ze bestaan uit soulshouter Peter Jacobs, de Nederlandse broertjes Mo en Franky Gomez op gitaar en drums. Verder is er ook nog de wel bekende gitarist Stanley Patty en worden hun grooves nog extra versterkt door bassist Guy Engelen en Bart Billekens op de black & white keys van zijn Hammond. Op hun debuutalbum is het nog even wachten al moet het er wel stilletjes gaan aankomen bij winst vanavond.

Uiteraard is de bijdrage van deze 'The Dibs' en ook alle andere bands beperkt in tijd en hopen we zo ook dat we een beetje de 'Best Of' zullen gaan horen, allee toch voor diegene die Peter en zijn gang al 'Live' aan het werk hebben gezien. Openen doen ze hier vanavond eerder voor een nog kille 'Zik-Zak' met het soulbluesje 'Like Lovers Do', en zo zitten we meteen pal in het centrum van hun warme mix tussen soul en blues.

Het beroeren van zijn snaren blijft ook bij Stanley Patty op de manier hoe Ronnie Earl het voornamelijk deed en dat is zonder plectrum, dus ook bij het daarovolgende 'No Sleep'. Ook al zijn er kinderen in de zaal toch durven die van 'The Dibs' het aan om ook 'Stop Fucking Around' te brengen vanavond maar wat dan gezegd van de vroegere 'juke joints'. Als Afsluiter krijgen we dan nog het mooie 'Together' en stellen we vast dat ook 'soulblues' hier past in deze rock-tempel.

'20 Minutes' is niet lang, zeker al niet wanneer een band dan pas op toerental komt, maar helaas is die één van de noodzakelijke regels die op deze 'Belgian Blues Challenge' nauw in het oog worden gehouden door de juryleden die tijdens de eerste change-over 'MC' Alain nog eens aan ons komt voor te stellen. Eerste in de rij is er Opper Duvel Gust, vervolgens krijgen we Herman die de programmatie helt te verzorgen bij 'Moulin Blues'. Mevr. Patricia die zwaait dan weer de scepter in 'W:Halll' in Sint-Pieters-Woluwe. Nog een madam is er met Katrientje van 'Oetslovenblues' en de rangen worden gesloten door Maxime van BTTR en met David van de nieuwe organisatie 'Zuidrand' waar ze morgen hun tweede festival uit de startblokken laten schieten. Wij maken ons hierop voor band 'numero dos'.

De volgende deelnemers luisteren naar de naam van 'The Mosemænd Blues Band'. Deze formatie leerde ik een eerste keer kennen tijdens de feest editie van 25 jaar 'Oetsloven Blues'. Niet dat deze band uit het hoge noorden komt welk hun naam laat vermoeden maar gewoon uit het Limburgse Sint-Lambrechts Herk. Deze band bestaat uit Jakob Randa een in Denemarken geschoolde gitarist. Als zanger en 'smoelschuiver' is er Dietrich Nellisen en de ritmesectie bestaat uit Stefan Missotten en Leander van Belleghem. Als extra string bender is er de Ier Jonas aan het collectief toegevoegd.

Zij zoeken het in de ol'school blues waarbij de klankkleur van zanger Dietrich zich bijzonder goed leent voor deze tak van de blues. Ze brengen hier vanavond 3 originals en een uitgesproken cover van John Lee Hooker. Zeker hun up tempo bluesje 'We'll Pay For This' is er eentje dat in het oor kruipt. Met 'Downtown Blues' nemen die van 'The Mosemænd Blues Band' dan weer even gas terug om daarna een indrukwekkende versie te geven van 'The Motor City Is Burning', eentje over 'War & Blues'.

Als derde in de rij krijgen we 'PD Martin Band'. Voor Piet Vercauteren AKA PD Martin is het de derde keer op rij dat hij deelneemt aan deze wedstrijd. Vorig jaar nam hij als soloartiest deel en het jaar daarvoor stond hij samen met zijn band op het podium van 'De Djoelen' in Oud-Turnhout. Voor zijn soms funky uitstapjes doet Piet beroep op  Joris Holderbeke op bas en Rien Gees op drums en ook met Hein Mandos aan de keys. In blues country kennen we uiteraard allemaal wel zijn debuutalbum 'Soulbeat Incarnate' welk hij vorig jaar in de rekken van de 'platenboer' deed belanden. Dit jaar stond hij op festivals als 'Zelzate Blueshappening' en 'Gevarenwinkel' en solo op 'Oetsloven Blues'.

Ze steken hier meteen de lont aan het vuur met hun 'Baby What's Wrong' en zo schakelen zijn dan weer meteen over op wat Funky business. Na het intense 'Wild River' welk is terug te vinden op hun 'Soulbeat Incarnate' album van vorig jaar nemen ook Piet en zijn kornuiten wat gas terug bij het brengen van het slowbluesje 'Ain't Nobody Business'.

Ook bij deze 'PD Martin Band' vliegt de tijd en zo komt er met hun 'Artificial State of Misery' ook een einde aan hun interventie op deze 11de Belgian Blues Challenge. Het applaus Komt er van een ondertussen aangegroeide menigte.

Rond de klok van 09.00PM zijn we aangekomen op de deelname van 'Gutbucket'. Ook Remko Van Damme is al lang geen onbekende meer in onze Belgische bluesscène. Hij schuimt de kroegen af zou Rob De Nijs kunnen zingen met zijn geschiedenis over de blues onder het mum van 'Black Label'. Toen ik hem de eerste maal als trio met deze 'Gutbucket' kon bewonderen was ik toch wel verrast. Frisse nummers die ons deden terugdenken aan heel wat originals maar dit in een eigen jasje. Daarvoor krijgt Remko de hulp van Michael Trompeneers op drums en keys en Rik Lenaerts aan de bas, en zo zijn we klaar voor wat rauwere Delta blues.

Met nummers als 'Wicked Grin' en het in een Delta sausje ondergedompelde 'Stones In My Shoes' neemt Remko ons hier onverbloemd mee richting...way down south waar de doopvont stond van de hedendaagse blues. Het over een relatie gaande 'Feel So Sad' of de slide op zijn Dobro met Long Gone' wekt hier toch wat emoties op bij de aanwezige blues adepten.

Hoe kan deze 'Gutbucket' hier anders afscheid nemen dan waar het allemaal om draait bij de blues en dat doen Remko, Rik en Michael hier dan met hun eigenste 'Smokestack Blues'. Alle geplukte katoen mag nu afgeleverd worden bij Mme Annick aan de balie van de 'Zik-Zak'.

Next on the bill is er 'Wind Cries The Blues' en ondanks de jarenlange avondwandelingen langsheen onze podia is deze formatie me totaal onbekend. Het is drummer Pascal Vankerkhove die blijkbaar de lijm is bij deze band en zijn groepsleden op het juiste spoor weet te houden tijdens hun vele solo's. Verder bestaan deze 'Wind Cries The Blues' uit gitarist Giovanni Colcucci, toetsenist en zangeres 'Amandine Riffault', bassist Jeremy Fidelak en last but not least , saxofonist Paul MacEke die dan weer succesvol de Brexit wist te ontwijken. Hun stelplaats is onze hoofdstad Brussel en zo ben ik benieuwd uit welke hoek hun wind zal komen te waaien.

Het is de mix van een jazzy keyboards met de soulvolle grooves van een saxofoon aangesterkt door wat progressieve gitaar rifjes die het bij hun allemaal doen. Openen doen ze hier met 'Flatlands' en zo hoor je meteen dat deze 'Wind Cries The Blues' toch heel wat in hun mars hebben. Akkoord voor hun tweede song van de avond schakelen ze over op de aria van de opera 'Porgy and Bess' maar muzikanten lezen hier door de lijntjes door dat dit niet zomaar het brengen is van 'Gerhswin' 'Summertime'.

Voor mij toch een beetje klasse zeker ook door de subtiele klankkleur van toetsenist Amandine. Ook na hun 'Reverse Blues' durven ze het aan om terug te grijpen naar een cover en met deze 'Feeling' Alright' hebben we dan een meer dan aangename flashback naar Joe Cocker en zo krijgen we een band die ook moeiteloos zou kunnen overschakelen naar jazzrock.

Gelukkig hebben we de uit Limburg afkomstige band 'Deman Rogue' al wel eens 'live' kunnen beluisteren. Ze brengen meteen een aardig potje bluesrock om zo de tent meteen wakker te schudden. 'Deman Rogue' dat zijn frontman Diether 'Deman Rogue' Govaerts, gitarist Jens 'The Wizard' Jacobs en een ritmesectie die bestaat uit drummer Robrecht 'Mister Magic Sticks' Smolders en niet vreemd maar ook niet alledaags, barefootin' bassist Lore 'Rhythm Queen' Jaenen. Volgens Alain hebben ze geluisterd naar Nick Cave, volgens ons eerder naar Lynyrd Skynyd.

Stevige set met nummers als '12BB' en 'Reverse Reverse'. Je ziet en hoort wel dat deze formatie passie uitstraalt voor datgeen ze brengen. Een passie die je voelt bij 'Good Boy Blues', een nummer dat verscheen op hun selftitled debuutalbum. Soms voelen de nummers wel wat donker aan maar dat wordt dan weer verdrongen door het enthousiasme van de band.

Ook met 'Make Your Mine' sluiten deze 'Deman Rogue' hieraf in de 'Zik-Zak', een concert hall waar deze rauwere rock zeker en vast een plaatsje zou kunnen vinden.

Bij de 'Mark Rogers Band' werd het meteen zowat het ganse 'www' afzoeken en dit zonder niet al teveel resultaat. Blijkt dat deze gitarist een tijdje geleden wist te verschansen in het Amerikaanse Dallas TX. Na zijn terugkeer richting België kwam hij in 2008 een instrumentaal album op te nemen met als titel 'Out Of The Blue'. In 2019 nam hij zijn vierde album op met aan zijn zijde bassist Myke Rock en drummer Thomas Beyaert, maar die zijn er helaas niet bij. 'FB' en website zijn ontoegankelijk op het moment wat wel enigszins gewenst zou zijn voor een verdere international carrière.

Je ziet en hoort dat de ervaring bij deze Mark Rogers er zo vanaf druipt en voor wij van mening was dat we hier loeiharde bluesrock zouden gaan krijgen die kwam bedrogen uit. Zo krijgen we met hun opener 'Beer, Whiskey and Sweat' een rasechte 'boogie' voor de kiezen geschoven. 'My Old Caddy' en 'Hide & Seek' daarop komt de bluesrocker van weleer dan weer bovendrijven.

Met 'Gambling Shoes' en 'Distant Woman' neemt ook Mark Rogers hier van een luid applaudisserende Zik-Zak afscheid en kunnen we nu al met zekerheid stellen dat het een zeer gevarieerde editie is geworden al moet de afsluitende band nog komen.

Als afsluitende band vanavond krijgen we 'Lightnin' Bug'. Dit trio werd in opgericht in 1997 door Greg Janicki, zanger en leadgitarist met aangrijpend, scherp spel en in staat tot glanzende uitbarstingen van vreugde, wordt hij op zijn onverwoestbare Stratocaster begeleid door een hoogvliegende ritmesectie bestaande uit 'Bidon La Basse' en drummer 'Philippe Lahaut'. Met 3 cd's op hun naam, 'Landing on the Blues Ground', 'Licolnshire Session' en 'Blues Express', bieden dit power trio je een verbazingwekkende en explosieve blues.

We zouden hier een set krijgen met 'Texas Blues' en dat was het ook met nummers 'Hurry Up' en 'Protest Blues'. Songs die het merendeel instrumentaal op ons afkomen maar desalniettemin de resterende aanwezigen en fans in trance weten te brengen. Toch krijgen we af en toe ook wat 'Orange Grooves' hierin te verwerken à la Link Wray.

Instrumentaal zit het hier helemaal snor met deze 'Lightnin' Bug', vocaal daar moet nog aan gewerkt worden. Nog eentje om af te sluiten en dat is 'Miss Cora Lee' en doemme ben ik vergeten te vragen of het over 'die' Cora Lee gaat?

Ziezo en nu is het wachten tot de deskundige jury met hun gelijkgestemde breinen tot een verdict kunnen komen wie van deze acht deelnemende bands België zal mogen vertegenwoordigen op de 'European Blues Challenge 2025' in het Kroatische Split op 3 en 5 april. We zijn weerom eens benieuwd!

Eerst krijgen we nog de 'publieksprijs' evenwel enkel met voorwaardelijke roem en de deelnemers die daar mee aan de haal gaan zijn 'Wind Cries The Blues'. We krijgen nog eens alle juryleden op het podium voor de obligate foto als herinnering en wordt Alain van verdere 'billingue' skills ontnomen door de voorzitter van de 'Belgian Blues Federation' die samen met de 'Zik-Zak' deze 11de 'Belgian Blues Challenge' kwamen te organiseren.

Ook penningmeester 'de Winne' wordt op het podium gevraagd om de prijs van '500' hele Euro's te overhandigen aan de winnende band en dat zijn...

PD Martin Band

Na het overhandigen van de 'cheque' wordt het winnende bedrag nog vlug vermenigvuldigd door de 'Zik-Zak' en dat wordt dan 1000 ballen, dat is verschieten hé Piet? en zeg nu zelf, de 'Piet' mag niet uit onze cultuur verdrongen worden...

Blues zou geen Blues zijn zonder...